Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια που έχουν περάσει, εγώ, πεισματικά πιστεύω στον Άγιο Βασίλη. Κανείς δεν μπορεί να ξεριζώσει από την καρδιά μου αυτόν τον χαμογελαστό, ευτραφή, παππούλη που με αγάπη μοιράζει χαρά και δώρα στα παιδιά τα Χριστούγεννα.

Ο Άγιος Bασίλης είναι μια ιδέα, ένα σύμβολο, ένα κομμάτι της παιδικής μας ηλικίας, της αγνής καρδιάς μας, της ζεστασιάς, της παιδικής αθωότητας που πιστεύει σε παραμύθια και σε μαγικές εμφανίσεις μέσα από την καμινάδα. Τα παιδιά ταξιδεύουν με τη φαντασία τους στους κόσμους του Αγίου Βασίλη με τους νάνους και τα ξωτικά, ακούνε τα κουδουνάκια των ταράνδων, μαθαίνουν να ονειρεύονται.

Η αγάπη μου για τον Άγιο Βασίλη χτίσθηκε αργά-αργά, με το χρόνο από το πατρικό μου σπίτι και τους γονείς μου. Οι αδελφές μου και εγώ γράφαμε πάντα το γράμμα με τη λίστα με τα δώρα πριν τις γιορτές κι ο μπαμπάς μου έφτιαχνε διάφορες ιστορίες. Μας έπαιρνε τηλέφωνο από τη δουλειά του για να μας πει συνωμοτικά ότι ο Άγιος Βασίλης τον είχε επισκεφθεί ξαφνικά και περίμενε να του πούμε γρήγορα τι θέλαμε για δώρα. Με τρεμάμενη φωνή και με μια καρδιά που χτυπούσε δυνατά κρεμόμασταν από το ακουστικό και λέγαμε τις προτιμήσεις μας. Και τι μαγεία ήταν, όταν τα δώρα κατέφθαναν: κούκλες που κλαίγανε, βαλιτσάκια του γιατρού,χνουδωτά ζωάκια, τα βιβλία της Πολυάννας. Με παιδική ευτυχία στα μάτια μας ξετυλίγαμε τα δώρα μας. Ο Άγιος Bασίλης μας είχε επισκεφθεί!

Μια φορά, παραμονή πρωτοχρονιάς, το βράδυ χτύπησε το κουδούνι στο σπίτι μας κι ο μπαμπάς μου φώναξε «Παιδιά, ο Άγιος Βασίλης!» Ακόμα θυμάμαι πόσο γρήγορα χτυπούσε η καρδιά μου. Έτρεξα και έπιασα σφιχτά το χέρι του μπαμπά μου με φόβο και δέος που θα αντίκριζα για πρώτη φορά από κοντά τον καλοκάγαθο ασπρομάλλη. Τελικά, αποδείχθηκε ήταν ο παππούς μου, είχε πάει να αγοράσει γάλα.

Κράτησα τη μαγεία του μύθου και εγώ με τη σειρά μου διαβάζοντας στα παιδιά μου ιστορίες με τον Άγιο Βασίλη, τα φωτογράφιζα στην αγκαλιά του μέσα στα εμπορικά κέντρα και κάθε χρόνο, όσο ήταν μικρά, το βράδυ της παραμονής αφήναμε μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο που φωτιζόταν μόνο από τα λαμπάκια του δέντρου ένα κέρασμα για τον ίδιο και κάτι για τον Ρούντολφ.

Το ότι μεγαλώσαμε δεν σημαίνει ότι πρέπει να αποδημήσουμε την ιδέα του Αγίου Βασίλη. Η εικόνα του μπλέκεται με ανθρώπους, με στιγμές της ζωής μας, με γλύκα, με αγάπη, ομορφιά και χαρά που πάντα θα μας προστατεύουν και θα μας κάνουν να νιώθουμε ασφάλεια. Θα μας γεμίζουν και θα μας ζεσταίνουν την καρδιά.

Εγώ ακόμα πιστεύω στον Άγιο Βασίλη.

Δεν ακούω κανέναν!

Καλές γιορτές με υγεία, αγάπη και ευτυχία! Και παγκόσμια ειρήνη για τον πλανήτη μας!