Μας είπαν να είμαστε στη ζωή μας σοβαροί και προσεκτικοί απέναντι στους άλλους, στην κοινωνία και σε αυτό που ορίζει τι είναι σωστό. Μας μεγάλωσαν με το μόττο «τι θα πει ο κόσμος». Ντρεπόμαστε πολλές φορές και φοβόμαστε μήπως μας κρίνουν ή μας κοροϊδέψουν, μήπως μας απορρίψουν οι γύρω μας.
Σκέφτομαι πως πρέπει να μην μας νοιάζει ή να μην μας πειράζουν οι κριτικές των άλλων. Αυτό θα μπορούσαμε να το πετύχουμε αν βρίσκαμε τρόπο να αυτοσαρκαζόμαστε, αν γελούσαμε και εμείς λίγο με τον εαυτό μας. Αν δεν παίρναμε τον εαυτό μας πολύ στα σοβαρά. Αλλά, επίσης, θα βοηθούσε, αν γινόταν, να μην μας ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων και η έγκριση τους στο τι κάνουμε ή στο τι λέμε.
Η εικόνα μας δεν έχει τόση σημασία. Σημασία έχει η ικανότητά μας να αγαπάμε.
ChristinaNotes (CN) 
Όντως είναι ωραίο να μην σε νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι γύρω σου. Δίνει μία αίσθηση ελευθερίας και είναι και μία πραγματική ελευθερία το να ζεις σύμφωνα με τα αυτά που εσύ θεωρείς σημαντικά και αυτά που πιστεύεις. Έτσι, αποκτάς και μία προσωπική ισορροπία ως άτομο, που στη συνέχεια σου προσφέρει και εσωτερική ηρεμία. Αυτή είναι μία αρκετά σημαντική «πολυτέλεια» που έχουμε, ζώντας σε μία χώρα και ήπειρο όπου δεν καταπατώνται τα ανθρώπινα δικαιώματα, ούτε και τα δικαιώματα της γυναίκας. Έτσι, μια γυναίκα μπορεί να διαλέξει το δρόμο που θέλει, χωρίς να της το απαγορεύσουν ή να της σταθούν εμπόδια στο δρόμο της από την κοινωνία και ούτε χρειάζεται να σκεφτεί «τι θα πούν οι άλλοι» και ακόμη χειρότερα «τι μπορεί να μου κάνουν οι άλλοι, για να μ’εμποδίσουν».
Κρύστα, σε ευχαριστώ πολύ για το πολύ ενδιαφέρον σχόλιο σου που προσθέτει ουσία στο post μου.