Μέχρι πρόσφατα η έλλειψη των βασικών αναγκών για στέγη, τροφή, νερό, ζεστασιά ήταν για μας μια μακρινή αναφορά στους κατοίκους κάποιων φτωχών περιοχών κάπου στα βάθη της Αφρικής. Τώρα που μας χτύπησε την πόρτα το προσφυγικό νιώθουμε πιο πολύ τι σημαίνουν οι βασικές ανάγκες για επιβίωση. Αυτή είναι η πραγματικότητα ενός κόσμου που στερείται τα βασικά κι ήρθε τώρα και σωριάσθηκε στα πόδια μας.

Ας αναρωτηθούμε που περιτυλίξαμε τη ζωή μας με τόσες έξτρα περίσσιες ανάγκες, αν μας κάνουν ευτυχισμένους. Ας αξιολογήσουμε πιο είναι το σωστό μέτρο. Ας ανοιχτούμε στον κόσμο κι ας συνειδητοποιήσουμε τι αξίζει και τι όχι. Ας επικεντρωθούμε στις δικές μας βασικές ανάγκες, όχι τις υλικές, αλλά εκείνες που μας κάνουν ευτυχισμένους, την οικογένεια, τη φιλία, την υγεία, την αγάπη, την καλοσύνη.