Ο θυμός έχει γίνει η δικαιολογία της εποχής μας. Οι πολίτες είναι θυμωμένοι και γι αυτό ψηφίζουν ακραία κόμματα. Τα ζευγάρια είναι θυμωμένα και χωρίζουν. Οι έφηβοι είναι θυμωμένοι και τα σπάνε. Ο θυμός έγινε εύκολα αποδεκτός. Το βλέπουμε στις ειδήσεις στην τηλεόραση, το παρατηρούμε στους δρόμους, στους οδηγούς των αυτοκινήτων.

Ο θυμός είναι ένα συναίσθημα αρνητικό, τοξικό. Μας μπλοκάρει πνευματικά. Περικλείει μέσα του την οργή, τις ανησυχίες μας, τα προβλήματά μας, την αδικία του κόσμου, το αίσθημα της ανεπάρκειας που νιώθουμε συνέχεια. Αν κάνουμε μια αυτοπαρατήρηση θα δούμε ότι θυμώνουμε πάνω από μία φορά την ημέρα ίσως και περισσότερο.

Ο Βούδας έλεγε ότι το να θυμώνεις είναι σαν να αρπάζεις ένα αναμμένο κάρβουνο για να το πετάξεις σε κάποιον άλλο. Στο τέλος είσαι εσύ που καίγεσαι. Με το θυμό χάνουμε τον έλεγχο των πραγμάτων, κάνουμε επιλογές και παίρνουμε αποφάσεις λαθεμένες για τη ζωή μας.

Πώς μπορούμε να μην θυμώνουμε? Ας αρχίσουμε αναγνωρίζοντας τα συναισθήματά μας την ώρα που δημιουργούνται. Η αυτοπαρατήρηση των συναισθημάτων είναι η αρχή των πάντων. Κι ύστερα θα πρέπει να βρούμε τον τρόπο να ηρεμούμε και να χαλιναγωγούμε τα αρνητικά συναισθήματά μας. Με βαθιές εισπνοές και εκπνοές, ακούγοντας μουσική, πηγαίνοντας μια βόλτα με το αυτοκίνητο, βλέποντας μια ταινία στην τηλεόραση. Εσείς θα βρείτε τον τρόπο για να κερδίσετε την αυτοκυριαρχία σας.

Με αυτοεπίγνωση και αυτοκυριαρχία!

Ο καθένας μπορεί να θυμώσει- αυτό είναι εύκολο. Αλλά το να θυμώσει κανείς με το σωστό άτομο, στο σωστό βαθμό και στη σωστή στιγμή για τη σωστή αιτία και με το σωστό τρόπο- αυτό δεν είναι εύκολο. (Αριστοτέλης, Ηθικά Νικομάχεια)