Ήθελα να καταλαγιάσουν λίγο μέσα μου τα αισθήματά μου για το χαμό του 20χρονου Κρητικού Βαγγέλη Γιακουμάκη που οδηγήθηκε στην αυτοκτονία μετά από μακροχρόνιο bullying που δεχόταν στη Σχολή του, για να διηγηθώ μια μικρή ιστορία.

Πριν από μερικά χρόνια ο γιος μου παρακολουθούσε μαθήματα Θεατρική Αγωγής στο Εργαστήρι Θεάτρου Πόρτα της Ξένιας Καλογεροπούλου, όταν επιλέχθηκε, μετά από casting, να παίξει σε ένα ντοκιμαντέρ, στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Kαμπάνιας κατά του Σχολικού Εκφοβισμού και της εκστρατείας «Κάνε τη διαφορά, Μίλα τώρα». Πήρε το ρόλο του παιδιού που εκφοβίζεται και πέρασε πολλές ώρες προετοιμάζοντας την συναισθηματική κατάσταση του ήρωα που έπαιζε. Το ντοκιμαντέρ αποτέλεσε ένα διαδραστικό εκπαιδευτικό εργαλείο, παίχτηκε στη δημόσια τηλεόραση, και προβλήθηκε σε όλα τα Γυμνάσια της χώρας. Ο Γιάννης έγινε πρεσβευτής του anti-bullying, μίλησε στην τάξη του, σε τάξεις άλλων σχολείων και έζησε μια διασημότητα για ένα μικρό διάστημα, να τον αναγνωρίζουν στο Μall μαθητές και να του ζητούν να φωτογραφηθεί μαζί τους.

Τότε δεν μπορούσα να φανταστώ το τρομακτικό όφελος που θα είχε παίζοντας αυτόν το ρόλο. Το κατάλαβα, τώρα, συζητώντας μαζί του για τον Βαγγέλη Γιακουμάκη. «Υπάρχει, μου είπε, με μια σιγουριά στη φωνή του, ένας τύπος παιδιών που δέχεται bullying. Μπορώ να τους διακρίνω από μακριά (άραγε οι δάσκαλοι δεν μπορούν?). Το λάθος του Βαγγέλη ήταν ότι δεν μίλησε.» Στο ντοκιμαντέρ το παιδί μιλάει στη δασκάλα του και καλεί τη γραμμή βοήθειας για παιδιά SOS 1056.

Ο Βαγγέλης δεν μίλησε και καθημερινά πολλά παιδιά δεν μιλάνε. Φοβούνται. Η κοινωνία, το σύστημα, από την άλλη, υποτιμάνε τις ενδείξεις και δεν δρούνε (Είχε αξιοπρέπεια, κύριε Διευθυντά). Πρέπει να μιλάμε για να μην μας θυματοποιεί ο φόβος μας ή ο πόνος μας. Να μην είμαστε παθητικοί και αδύναμοι στη ζωή μας. Ας ετοιμαστούμε να αναμετρηθούμε με τους δυνητικούς θύτες μας, με θάρρος και δυναμισμό. Ας μιλήσουμε όλοι, ανοιχτά, στα σπίτια, στα σχολεία, στα Πανεπιστήμια, στο χώρο εργασίας. Ας μάθουμε στα παιδιά μας να υπερασπίζονται τα δίκαια τους, να μην ανέχονται κανένα εξευτελισμό, καμία βαναυσότητα. Είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου.