Είναι απίστευτο πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός κι όσοι διαβάζετε από την αρχή το christinanotes.com, περάσαμε μαζί 2 χρόνια σύνδεσης, συντροφιάς και επικοινωνίας. Ακόμα μου φαίνεται μερικές φορές απίθανο, πώς ξεκίνησα το μπλογκ, χωρίς να ξέρω τίποτα και χωρίς να έχει κανείς φίλος ή γνωστός μπλογκ για να με βοηθήσει, ή να με συμβουλεύσει. Τεχνικά με υποστήριξαν ειδικοί. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στη Ρούλα, στο Μάκη αλλά και στο Γιάννη, το γιο μου, που ότι έχει σχέση με το ίντερνετ και τη μπλογκόσφαιρα, το αντιμετωπίζει σαν το πιο απλό πράγμα και αυτό το μεταδίδει και στους άλλους.

Το να γράφω μπλογκ είναι μια πρόκληση για μένα, όχι μόνο για να βρω το χρόνο, ή να βρω το θέμα, αλλά για να είμαι πάντα θετική στα λόγια και στις πράξεις μου. Αυτό, χωρίς να το καταλάβω, με έκανε πιο δυνατή και λίγο πιο ευτυχισμένη. Περιγράφοντας ωραίες στιγμές της ζωής μου, μικρές χαρές της καθημερινότητας, βρέθηκα να γράφω ενδυναμωτικές σκέψεις για τον εαυτό μας και τη ζωή μας. Έγραφα για να επηρεάσω αλλά επηρεάστηκα και η ίδια.Εκτίμησα κάποια πράγματα και ένιωσα ευγνωμοσύνη. Αποδέχτηκα καταστάσεις, έβαλα προτεραιότητες.

Με αυτό το «κόλλημα» θα συνεχίσω. Να συλλέγω στιγμές, εικόνες, αισθήματα, σκέψεις. Που φωτίζουν τη ζωή μας. Που μας κάνουν πιο ευτυχισμένους.

Χρόνια Πολλά christinanotes!