Πάνω στην άμμο την ξανθή

γράψαμε το όνομά της

Τι ωραία  που φύσηξεν ο μπάτης

και σβήστηκε η γραφή.

Γ. Σεφέρης.

Με χαρά, διαβάζω, μέσα στο ζοφερό κλίμα των ημερών, ότι διοργανώνεται στην Αθήνα το πρώτο Διεθνές Φεστιβάλ  Ποίησης από τις 23 – 29 Σεπτεμβρίου 2013. 

Η ποίηση θεωρείται κάτι δύσκολο και είναι αλήθεια ότι η διδασκαλία της στο σχολείο δεν ενέπνευσε τους περισσότερους  από εμάς να προχωρήσουμε σε περαιτέρω αναγνώσματα.

Κι όμως σαν χώρα έχουμε τρομερούς ποιητές και συγγραφείς. Κι αν σκεφτείς και το μέγεθος της χώρας μας, των 10 δηλαδή εκατομμυρίων σε πληθυσμό, όσο δηλαδή μιας πολιτείας της Αμερικής, ή ενός ομόσπονδου κρατιδίου της Γερμανίας, παίρνει τη μορφή σκανδάλου. Δύο Νόμπελ Λογοτεχνίας και 1 Βραβείο Λένιν. Σεφέρης, Ελύτης, Ρίτσος και Παλαμάς, Καβάφης, η νεότερη Κική Δημουλά κι η λίστα είναι μεγάλη.

Έχουμε κάθε λόγο να διαβάζουμε ποίηση. Έχουμε την παρακαταθήκη. Η ποίηση, έτσι κι αλλιώς, είναι η ανθρώπινη φωνή. Είναι η αγάπη, η αγωνία, η χαρά, η ανησυχία της ανθρώπινης ύπαρξης, το νόημα του κόσμου.

 Σήμερα, πιο πολύ από ποτέ, έχουμε ανάγκη να ανατρέξουμε στην ποίηση και να στηριχθούμε στα λόγια των μεγάλων δημιουργών μας.