Δεν μπορώ να μη γράψω για την παράσταση που είδαμε το σαββατοκύριακο, το Slava’s Snow Show, γιατί είχα καιρό να κλάψω από τα γέλια. Να αισθανθώ σαν παιδί.
Το Slava’s Snow Show, για όσους δεν το γνωρίζουν, είναι μια διαδραστική παράσταση με κλόουν που σχεδιάστηκε από έναν μεγάλο μίμο τον Slava Polunin, η οποία περιοδεύει εδώ και πολλά χρόνια όλο τον κόσμο.
Έχει τη γοητεία της μιμικής τέχνης σε συνδυασμό με τη μουσική, τους φωτισμούς και τα εντυπωσιακά εφέ. Αλλά εκείνο, νομίζω, που το κάνει να ξεχωρίζει, είναι τα στοιχεία της έκπληξης και της συμμετοχής του κοινού. Στο τέλος το κοινό αφήνεται να παίξει μόνο του, με μεγάλες μπάλες, γελώντας και φωνάζοντας. Ο Slava και οι κλόουν παρατηρούν από τη σκηνή και ο κόσμος από κάτω παραληρεί.
Η επιτυχία είναι δεδομένη. Όλοι έχουμε ανάγκη, μικροί-μεγάλοι, να διασκεδάσουμε έτσι. Ειδικά οι μεγάλοι, πόσες ευκαιρίες έχουν να ξεχαστούν, να βγουν από το ρόλο τους και να αισθανθούν παιδιά?
Ας κυνηγάμε αυτές τις ευκαιρίες, είτε είναι να επισκεφθούμε ένα λούνα παρκ, είτε να παίξουμε μπάλα, είτε κάτι ακόμα πιο απλό να παίξουμε π.χ. ένα επιτραπέζιο.
Σημασία έχει να παίζουμε. Το να ξαναγίνουμε παιδιά είναι πνευματική ανάγκη.
Άλλωστε τη ζωή δεν πρέπει να την παίρνουμε τόσο στα σοβαρά.