Πλησιάζει η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου και το διαδίκτυο έχει γεμίσει κόκκινες καρδιές, τριαντάφυλλα και σοκολατάκια.
Πόσο, όμως, αλήθεια χρειαζόμαστε τον Αγ. Βαλεντίνο?
Γιατί τείνουμε να εφησυχάζουμε και να θεωρούμε τη σχέση μας δεδομένη?
Ακόμα και οι πιο φλογεροί εραστές, λένε, ηρεμούν και χαλαρώνουν. Είναι ανθρώπινο.
Είναι μια επικίνδυνη στιγμή για την αγάπη, λέει ο Μπουσκάλια. Είναι εκείνη η στιγμή που τρυπώνει η βαρεμάρα, η αδιαφορία, η απομάκρυνση, η ανιαρή ρουτίνα της καθημερινότητάς μας.
Είναι η στιγμή που πρέπει να ενσωματώσουμε την έκπληξη στη σχέση μας.
Με θέληση και οργάνωση, μπορούμε να κάνουμε ένα δείπνο-έκπληξη, ένα αναπάντεχο δώρο, να στείλουμε ένα τρυφερό εμαίηλ, μια κάρτα, να οργανώσουμε μία έξοδο, ένα ταξιδάκι.
Ως εκδήλωση, υπενθύμιση και απόδειξη της αγάπης μας.
Δεν πρέπει να είμαστε παθητικοί, ούτε να συμβιβαζόμαστε.
Αν θέλουμε αγάπη στη σχέση μας, είναι δική μας ευθύνη να την καλλιεργήσουμε και να τη διατηρήσουμε.
Και τότε δε θα χρειαζόμαστε τον Άγιο Βαλεντίνο.