Κυριακή απόγευμα μήπως νιώθετε ένα βάρος στην καρδιά? Μια δόση μελαγχολίας μαζί με λίγο κατάθλιψη στη σκέψη της εβδομάδας που έρχεται με ότι συνεπάγεται αυτό? Ένα πλάκωμα που δε φεύγει με τίποτα? Άγχος μαζί με λίγη στεναχώρια γι αυτά που πρέπει να κάνουμε από Δευτέρα?

Εγώ έχω βρει τη λύση – να ξεχνιέμαι. Παρακολουθώ ταινίες στο dvd ή ακόμα καλύτερα πηγαίνω στον κινηματογράφο. Μπορεί να ακούγεται λίγο απλοϊκό, αλλά εγώ το θεωρώ επιτακτικά αναγκαίο, όσο άγχος κι αν έχουμε, όσο μεγάλη κι αν είναι μια στεναχώρια, δεν θα πρέπει να μας τριβελίζει το μυαλό όλες τις ώρες. Το πνεύμα μας μπορεί να απασχοληθεί με άλλους συνειρμούς και συναισθήματα, χωρίς να προσκολλάται στα προβλήματα και στις στεναχώριες ειδικά τη στιγμή που δεν μπορούν να βρουν καμία λύση.
Η ψυχική διάθεση είναι κάτι που παλεύεται και κάτι που αλλάζει. Αρκεί να ελέγξουμε τις σκέψεις μας και να βρούμε ένα ενδιαφέρον άσχετο με τα προβλήματά μας.
Σε τέτοιες στιγμές που δεν υπάρχει κανένας τρόπος για την ώρα για να αντιμετωπιστεί η ανησυχία, εγώ θα βλέπω ταινίες, εσείς?